Nieskazitelny las w pobliżu Barbizon, rozległe równiny wrzosowiskowe wokół Worpswede czy wybrzeże Skagen oferowały bogate motywy pejzażu i malarstwa plenerowego, którym poświęcili się artyści koloniści. W odległych wioskach również widzieli zaspokojoną tęsknotę za prostym życiem na wsi. Ale co definiuje kolonię artystów i jak do tego doszło?

Z ponad 200 pracami, w tym najwyższej klasy wypożyczeniami z Kopenhagi, Budapesztu i Hagi, wystawa prezentuje około 25 kolonii artystycznych z całej Europy. Trasa artystyczna rozpoczyna się w Barbizon, „matce wszystkich kolonii”, rozciąga się przez Pont Aven w Bretanii i Asconę na Monte Verità do Skagen w Skandynawii. Oświetlone są holenderskie miasta Laren, Bergen czy Osterbeek, a także St. Ives na angielskim wybrzeżu czy Nagybánya i Szolnok na Węgrzech. Każda z tych kolonii reprezentuje kulturową jedność kontynentu, ale także jego narodową i artystyczną różnorodność.

Dzieła znanych malarzy, takich jak Paul Gauguin, Max Liebermann, Alfred Sisley czy Adolf Hölzel otwierają imponującą panoramę europejskiego malarstwa pejzażowego i rodzajowego. Ponadto w centrum uwagi znajduje się rola artystek, takich jak Anna Ancher, Paula Modersohn-Becker i Marianne von Werefkin. Z dala od zdominowanej przez mężczyzn akademickiej sceny artystycznej, znaleźli w koloniach swobodę twórczą.

Worpswede to jedna z najpopularniejszych kolonii artystów na świecie. Szybki, głośny sukces takich artystów jak Fritz Mackensen, Otto Modersohn i Heinrich Vogeler rozsławił osobliwy krajobraz wokół Weyerbergu. Ich wspólne życie i praca to idealne warunki do porzucenia przez artystów kolonistów od akademickiej sztuki, ich entuzjazmu dla nieskażonej przyrody i wiejskiej ludności. Poza słynną wioską w Teufelsmoor na wystawie prezentowane są także liczne lokalne kolonie artystów, które nigdy nie były tematem wystawy na taką skalę, m.in. Ahrenshoop, Dachau i Ekensund.

PROMUROWANE PRZEZ